Uznajemy autorytet (władzę) Św. Piotra Apostoła dokładnie tak, jak nadał mu go Pan Jezus i jak Piotr sam później tą władzę rozumiał:
- Jako osobę, w której Bóg Ojciec dokonał dzieła zbawienia,
- Jako jednego z 3 najbliższych uczniów Pana Jezusa,
- Jako osobę, którą Pan wyznaczył na lidera wśród 12 apostołów w pierwszych latach istnienia kościoła w Jerozolimie i szerzej w Palestynie,
- Jako tego, przez którego pierwsi poganie (Rzymscy żołnierze i urzędnicy z Judei) mieli zostać włączeni do rodziny Kościoła, nie stając się jednocześnie Żydami (tu została użyta tzw. władza kluczy),
- Jako jednego z przełożonych Kościoła w Jerozolimie,
- Jako Apostoła posłanego do rozproszonych po ówczesnym świecie Żydów, zakładającego i umacniającego Zgromadzenia.
- Jako natchnionego autora Pisma Świętego (Ewangelia Marka – pośrednio, 1 i 2 List Piotra).
Inny przypisywany Piotrowi autorytet jest niezgodny z Pismem Świętym.
Interpretacja fragmentu Mt 16:17-19, mówiąca o tym, że Piotr jest skałą na której zostanie zbudowany Kościół Boży, jest niezgodna z zasadą interpretacji Biblii, mówiącej, że „trudne / pozornie sprzeczne fragmenty Pism należy wyjaśniać innymi” albo „Pismo święte zawiera spójną naukę i wyjaśnia samo siebie”.
Popatrzmy na tę część 16 rozdziału Ewangelii Św. Mateusza w szerszym kontekście:
(13) A gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał uczniów swoich, mówiąc: Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego? (14) A oni rzekli: Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków. (15) On im mówi: A wy za kogo mnie uważacie? (16) A odpowiadając Szymon Piotr rzekł: Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego. (17) A Jezus odpowiadając, rzekł mu: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jonasza, bo nie ciało i krew objawiły ci to, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. (18) A ja ci powiadam, że ty jesteś Piotr, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go. (19) I dam ci klucze Królestwa Niebios; i cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie. (20) Wtedy przykazał uczniom swoim, aby nikomu nie mówili, że On jest Mesjaszem. (21) Od tej pory zaczął Jezus Chrystus tłumaczyć uczniom swoim, że musi pójść do Jerozolimy, wiele wycierpieć od starszych arcykapłanów i uczonych w Piśmie, że musi być zabity i trzeciego dnia wzbudzony z martwych. (22) A Piotr, wziąwszy go na stronę, począł go upominać, mówiąc: Miej litość nad sobą, Panie! Nie przyjdzie to na ciebie. (23) A On, obróciwszy się, rzekł Piotrowi: Idź precz ode mnie, szatanie! Jesteś mi zgorszeniem, bo nie myślisz o tym, co Boskie, lecz o tym, co ludzkie.
Mnóstwo innych fragmentów Biblii mówi nam wyraźnie (w tym mówi to sam Piotr w 1 Piotra 2:1-8), że Jedyną i Prawdziwą Duchową Skałą jest tylko Bóg, a Nowy testament uszczegóławia to mówiąc, że to Boży Syn Jezus Chrystus.
Doktryna o Bogu jako Skale przewija się przez całe Pismo Święte, jest nie podlegającą dyskusji Prawdą Bożą, której rozmywanie jest poniżaniem Dzieła Bożego.
Baptyści czytają ten fragment w kontekście spójnej nauki Pism w taki sposób:
Ty jesteś Piotr (Petros) [czyli skała], zaś na tej Skale (Petra) [tu Chrystus mówi o sobie] zbuduję Mój kościół.
Transkrypcja z oryginału to: SU EI PETROS EPI TAUTE TE PETRA OIKODOMESO MOU TEN EKKLESIAN
Wielu znawców greki uważa że istnieje różnica w znaczeniu słów PETROS / PETRA gdyż są one w różnym rodzaju. Słowo „Petros” to rodzaj męski, „Petra” to rodzaj żeński.
Czyli:
Ty jesteś Piotr (ten Petros), zaś na tej Skale (ta Petra) zbuduję Mój kościół.
Piotr Apostoł został wysoce wyniesiony, gdy Pan nazwał go skałą. Podobny zaszczyt spotyka każdego odrodzonego przez Boga chrześcijanina, którego Bóg „wyciosuje ze skały”.
Słuchajcie mnie, wy, którzy dążycie do sprawiedliwości, wy, którzy szukacie Pana. Spójrzcie na skałę, z której jesteście wyciosani, i na kamieniołom, z którego jesteście wydobyci! Spójrzcie na Abrahama, waszego ojca, i na Sarę, waszą rodzicielkę, gdyż jego jednego powołałem, lecz pobłogosławiłem go i rozmnożyłem.
Izajasza 51:1-2
Przeczytaj też tekst pt. Nieomylność Papieża – autorstwa byłego Jezuity, Luisa Padrosy
